Treatment algorithm for stage IV mNSCLC with EGFR-activating mutation

**NSCLC با جهش EGFR** 

تمامی بیماران مبتلا به جهش حساس‌کننده EGFR باید بدون در نظر گرفتن پارامترهای بالینی شامل وضعیت عملکردی (PS)، جنسیت، میزان مواجهه با دخانیات و هیستولوژی، در خط اول درمان مهارکننده‌های تیروزین کیناز EGFR (EGFR TKIs) دریافت کنند. 

**اوسیمرتینیب** گزینه ترجیحی برای درمان خط اول در بیماران مبتلا به جهش فعال‌کننده کلاسیک EGFR (حذف اگزون 19 یا جهش نقطه‌ای L858R در اگزون 21) است، به‌ویژه در بیمارانی که متاستازهای سیستم عصبی مرکزی (CNS) دارند [I, A؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1: 4؛ ESCAT: I-A]. 

 **ارلوتینیب، جفیتینیب، افاتینیب و داکومیتینیب** گزینه‌های درمانی تک‌عاملی دیگر در خط اول هستند [ارلوتینیب و جفیتینیب: I, B؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1: 4؛ ESCAT: I-A؛ افاتینیب: I, B؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1: 5؛ ESCAT: I-A؛ داکومیتینیب: I, B؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1: 3؛ ESCAT: I-A]. 

 گزینه دیگر برای درمان خط اول، ترکیب جفیتینیب با **کربوپلاتین–پمترکسد** است [I, B؛ تأیید نشده توسط EMA]. 

 ترکیب EGFR TKIs با درمان ضدآنژیوژنیک از جمله **ارلوتینیب–بواسیزومب** [I, B؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1: 2؛ ESCAT: I-A؛ تأیید شده توسط EMA، تأیید نشده توسط FDA] یا **ارلوتینیب–راموسیرومب** [I, B؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1: 3؛ ESCAT: I-A] گزینه‌های درمانی اضافی خط اول هستند. 

با توجه به سمیت، افزایش هزینه و مشکلات بیمار در صورت افزودن درمان‌های اضافی، **EGFR TKIs تک‌عاملی** همچنان استاندارد درمانی خط اول محسوب می‌شود [I, A؛ ESCAT: I-A]. 

 **افاتینیب یا اوسیمرتینیب** به‌عنوان گزینه درمانی برای بیماران مبتلا به جهش‌های غیرشایع اصلی، غیر از درج اگزون 20، پیشنهاد می‌شوند [III, B؛ امتیاز ESMO-MCBS v1.1 برای افاتینیب: 4؛ ESCAT: I-B]. 

 بیمارانی که پیشرفت رادیولوژیک متوسط دارند اما همچنان از مزایای بالینی بهره‌مند هستند، می‌توانند به درمان با EGFR TKIs ادامه دهند.