مراقبت تسکینی
مراقبت‌های تسکینی برای سرطان ریه
مراقبت تسکینی (گاهی به آن مراقبت حمایتی نیز گفته می‌شود) برای کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی فرد استفاده می‌شود.
گزینه‌های مراقبت تسکینی
افراد مبتلا به سرطان ریه، اغلب از روش‌های کمکی برای مشکلات ناشی از سرطان بهره‌مند می‌شوند. به عنوان مثال، افراد مبتلا به سرطان ریه پیشرفته ممکن است دچار تنگی نفس شوند که می‌تواند ناشی از چندین عامل باشد، از جمله تجمع مایع در اطراف ریه یا بسته شدن راه هوایی به دلیل وجود تومور. اگرچه درمان با شیمی‌درمانی یا داروهای دیگر ممکن است به مرور زمان کمک کنند، اما ممکن است نیاز به درمان‌های دیگری نیز باشد.
درمان تجمع مایع در اطراف ریه
گاهی اوقات مایع می‌تواند در قفسه سینه در خارج از ریه‌ها تجمع یابد که به آن پلورال افیوژن گفته می‌شود و می‌تواند فشاری بر ریه‌ها ایجاد کرده و موجب مشکل در تنفس شود.
توراسنتز
توراسنتز روشی است که برای تخلیه مایع انجام می شود. پزشک ناحیه‌ای در قسمت پایینی کمر را بی‌حس می‌کند و سپس یک سوزن توخالی را در فضای بین دنده‌ها قرار می‌دهد تا مایع اطراف ریه تخلیه شود. ممکن است از سونوگرافی برای هدایت سوزن به داخل مایع استفاده شود.
پلورودزیس
پلورودزیس روشی است برای حذف مایع و جلوگیری از بازگشت آن. انواع اصلی آن عبارتند از:
- پلورودزیس شیمیایی: یک برش کوچک در پوست دیواره قفسه سینه ایجاد می شود و یک لوله توخالی (به نام لوله سینه) در قفسه سینه قرار می گیرد تا مایع را خارج کند. سپس ماده ای از طریق لوله وارد قفسه سینه می شود که باعث می شود پوشش های ریه (پلور احشایی) و دیواره قفسه سینه (پلورای جداری) به هم بچسبند و فضا را ببندند و تجمع بیشتر مایع را محدود کنند. برای این کار می توان از تعدادی از مواد مانند تالک، آنتی بیوتیک داکسی سایکلین یا داروهای شیمی درمانی مانند بلئومایسین استفاده کرد.
- پلورودزیس جراحی: تالک در حین عمل به فضای اطراف ریه ها دمیده می شود. این کار از طریق یک برش کوچک با استفاده از توراکوسکوپی انجام می شود.
قرار دادن کاتتر
یک سر کاتتر (یک لوله نازک و انعطاف پذیر) از طریق یک بریدگی کوچک در پوست در قفسه سینه قرار می گیرد و انتهای دیگر خارج از بدن باقی می ماند. هنگامی که کاتتر در جای خود قرار گرفت، می توان کاتتر را در خارج از بدن به یک بطری مخصوص متصل کرد تا مایع به طور منظم تخلیه شود.
درمان تجمع مایع در اطراف قلب
سرطان ریه گاهی اوقات می تواند به ناحیه اطراف قلب گسترش یابد. این می تواند منجر به تجمع مایع در داخل کیسه اطراف قلب شود (به نام افیوژن پریکارد). این مایع می تواند بر قلب فشار بیاورد و بر عملکرد آن تأثیر بگذارد.
پریکاردیوسنتز
پریکاردیوسنتز روشی است که مایع را با یک سوزن در فضای اطراف قلب تخلیه می کند. این معمولا با استفاده از سونوگرافی قلب (اکوکاردیوگرام) برای هدایت سوزن انجام می شود.
ایجاد پنجره پریکاردیال
در طی جراحی، یک تکه از کیسه اطراف قلب (پریکارد) برداشته می شود تا مایع به قفسه سینه یا شکم تخلیه شود. این بازشدن، پنجره پریکارد نامیده می شود و به جلوگیری از تجمع مجدد مایع کمک می کند.
درمان راه هوایی مسدود شده توسط تومور
گاهی اوقات سرطان می‌تواند در راه‌هوایی در ریه رشد کند و آن را مسدود کند و مشکلاتی مانند ذات‌الریه یا تنگی نفس ایجاد کند. گاهی اوقات، این مشکل با پرتودرمانی حل می شود، اما می توان از تکنیک های دیگر نیز استفاده کرد.
درمان فوتودینامیک (PDT)
این نوع درمان می‌تواند برای درمان سرطان‌های ریه در مراحل اولیه که فقط در لایه‌های بیرونی راه‌های هوایی ریه هستند، زمانی که درمان‌های دیگر مناسب نیستند، استفاده شود. همچنین می‌تواند برای کمک به باز کردن راه‌های هوایی مسدود شده توسط تومورها برای کمک به تنفس بهتر افراد استفاده شود.
برای این روش، یک داروی فعال شونده با نور به نام پورفیمر سدیم (فوتوفرین) به داخل ورید تزریق می‌شود. این دارو در سلول های سرطانی بیشتر از سلول های طبیعی جمع می شود. پس از چند روز (برای اینکه دارو در سلول‌های سرطانی انباشته شود)، برونکوسکوپی از گلو عبور می دهند و وارد ریه می‌کنند. این کار را می توان با بی حسی موضعی (بی حس کردن گلو) و آرام بخش یا با بیهوشی عمومی انجام داد. یک نور لیزر ویژه در انتهای برونکوسکوپی به سمت تومور می رود که دارو را فعال می کند و باعث مرگ سلول ها می شود. سلول‌های مرده چند روز بعد طی برونکوسکوپی برداشته می‌شوند. در صورت نیاز می توان این فرآیند را تکرار کرد.
PDT می تواند برای چند روز باعث تورم در راه هوایی شود که ممکن است منجر به تنگی نفس و همچنین سرفه خونی یا خلطی شود. مقداری از این دارو در سلول های طبیعی بدن مانند سلول های پوست و چشم نیز جمع می شود. این می تواند شما را به نور خورشید یا نورهای قوی داخلی بسیار حساس کند. قرار گرفتن در معرض بیش از حد نور می تواند باعث واکنش های جدی پوستی (مانند آفتاب سوختگی شدید) شود، بنابراین پزشکان توصیه می کنند تا چند هفته پس از تزریق از نور شدید دوری کنید.
لیزر درمانی
گاهی اوقات می توان از لیزر برای درمان تومورهای بسیار کوچک در پوشش مجاری تنفسی استفاده کرد. آنها همچنین می توانند برای کمک به باز کردن راه های هوایی مسدود شده توسط تومورهای بزرگتر برای کمک به تنفس بهتر افراد استفاده شوند.
لیزر در انتهای یک برونکوسکوپ قرار دارد که از گلو و در کنار تومور عبور می کند. سپس پزشک پرتو لیزر را به سمت تومور می گیرد تا آن را بسوزاند. این درمان معمولاً در صورت نیاز قابل تکرار است. برای این نوع درمان معمولاً تحت بیهوشی عمومی هستید.
استنت گذاری
اگر تومور ریه در یک راه هوایی رشد کرده باشد و مشکلاتی ایجاد کند، گاهی اوقات از برونکوسکوپ برای قرار دادن یک لوله سیلیکونی سخت یا فلزی به نام استنت در راه هوایی استفاده می شود تا به باز نگه داشتن آن کمک کند. این کار اغلب پس از درمان های دیگر مانند PDT یا لیزر درمانی انجام می شود.